Blessureleed: Hoe ga je daarmee om?

Zoals iedere vrijdag schrijft Jessica ook vandaag weer een verhaal over sport, voeding en het als meisje overleven in de krachttrainingshoek van de sportschool.

Mijn weerstand is niet je-van-het, als er een virus heerst bereid ik me alvast voor op het moment dat ik het zal krijgen en ik vermijd zieke mensen waar het kan. Maar verder is mijn lichaam sterk, tijdens alle ongelukjes met paardrijden ben ik heel gebleven, mijn neus is enkel een keer gebroken tijdens een val met turnen en aan een foutje op het werk hield ik een gebroken teen over. Sporten is en blijft echter een risico en afgelopen jaar had ik dan ook mijn eerste echte blessure. Hoe ga je daar mee om, zowel fysiek als mentaal?

Fysiek: schakel een expert in

Het is nooit verstandig om te lang rond te blijven lopen met pijntjes. In mijn geval had ik de eerste dag na het trainen van mijn schouders zware last van spierpijn, op dat moment denk je nog dat het wel weer overgaat. Op maandag kon ik echter niet meer typen en bewoog ik mijn armen het liefste helemaal niet meer. Op dat moment moet er een belletje gaan rinkelen dat zegt “dit klopt niet”.

Schakel dan meteen een expert in. Je fitnesstrainer kan misschien wel zeggen wat hij denkt dat er aan de hand is, maar hij is daar niet voor opgeleid. Bij een fysiotherapeut kun je zonder verwijsbriefje van de huisarts een afspraak maken en vaak wordt dit vanuit je zorgverzekering vergoed. Bij twijfel zal de fysiotherapeut jou weer terugverwijzen naar de huisarts. Er zijn speciale sportfysiotherapeuten, die je extra goed kunnen helpen bij het voorkomen van toekomstige blessures en het genezen van je huidige blessure. Heb je last van een probleem aan je wervelkolom, bijvoorbeeld een vastzittende nek na een val, dan kun je bij een manueel therapeut terecht.

Belangrijk: houd je aan het advies dat je gegeven wordt! Als een expert tegen jou zegt dat je het optimaal zou zijn voor je lichaam om nu 6 weken niet te trainen, zou dat belangrijker moeten zijn dan je wedstrijd/doel/etc. je lichaam gaat voor!

Mentaal: vind rust

Een blessure hebben is, vanzelfsprekend, heel naar. Maar bepaalde dingen niet kunnen, omdat je die blessure hebt, is nog veel vervelender. In het geval van mijn schouderblessure moest ik zoveel mogelijk rust houden, om mijn schouders zo min mogelijk te belasten. Van mijn vier trainingsdagen kon ik er nog maar een zonder aanpassingen uitvoeren, twee kon ik er doen met veel andere oefeningen en de laatste trainingsdag viel helemaal weg. Dat vond ik ontzettend lastig.

Allereerst is het natuurlijk belangrijk om te weten dat je er alles aan doet om ervoor te zorgen dat je blessure zo snel mogelijk overgaat. Ik masseerde, koelde, deed mijn oefeningen en hield rust, meer kon ik op dat moment echt niet doen. Voel je niet genoeg vooruitgang? Vraag een second opinion aan!

Alhoewel ik op goede momenten af en toe extreem in de verleiding kwam om gewoon weer te gaan trainen heb ik dat niet gedaan. Bedenk bij jezelf wat er gebeurt als de schade permanent wordt? Ik zou zonder goed functionerende schouders waarschijnlijk alleen mijn benen pijnvrij kunnen trainen, dat vooruitzicht was angstaanjagend genoeg om spontaan geen zin meer te hebben in trainen.

Zoek ook afleiding in dingen die je wel kunt, focussen op dingen die je niet kunt, gaat je geen positiviteit opleveren. Ga eens een andere sport proberen, spendeer meer tijd met je vrienden en familie, pak dingen aan die anders maar blijven liggen(je voedingsschema bijvoorbeeld) en maak alvast een doelenlijst voor als je wel weer kunt trainen.

Ik kan inmiddels gelukkig weer volop trainen. Heb jij vaak last van blessureleed? 

Jessica