Het is weer zover, na mijn vorige post dachten jullie vast dat ik alle smaken wel een keertje gehad had. Nou, niet dus. Ik heb weer een aantal nieuwe smaken thee van Simon Lévelt uitgeprobeerd. Zoals jullie misschien onderhand wel weten, ben ik dol op thee en ik vind het dan ook geweldig om nieuwe smaakjes uit te proberen en ontdekken.
Vorige keer probeerde ik een aantal soorten thee van de nieuwe theesmaken. Deze keer probeerde ik vooral veel thee die al langer in de thee collectie van Simon Lévelt te vinden was. Daardoor niet minder spannend, want ook deze smaken kende ik nog niet.
Als eerste probeerde ik Apple Cranberry, een hele zoete fruit thee die ik heel sterk naar amandelspijs vind ruiken. Een heel toepasselijke geur bij de tijd van het jaar dus. Mijn moeder en zusje vonden het echter naar penicilline ruiken, dus ik denk dat die associatie heel persoonlijk is. De thee smaakt ontzettend zoet en fruitig. Iets wat ik de laatste weken wel kan waarderen, vooral nu het buiten al flink koud aan het worden is. Een bakje pepernoten en een flinke mok van deze thee en ik ben snel weer lekker opgewarmd.
De volgende smaak die in mijn thee ei ging was de smaak Japanse kers. Een smaak waar ik al iets bevooroordeeld over was voordat ik hem proefde aangezien zowel mijn vriend als de winkeleigenaar niet zulke grote fans van deze smaak leken te zijn. Ik heb geprobeerd dit van mij af te zetten toen ik de thee ging proeven. Japanse Kers is een groene thee met een kersensmaak. Bij het openen van het zakje kwam de geur van davitamon kauwtabletten mij tegemoet. Nogal een aparte geur voor een thee dus. Gelukkig was de smaak van de thee minder uitgesproken. Eigenlijk vond ik Japanse Kers, gewoon naar een hele simpele en basic groene thee smaken. Geen bijzondere extra smaakjes, gewoon een groene thee.
Smaak drie is wel een nieuwe smaak in het assortiment van Simon Lévelt. De smaak Berry Beauty is een zwarte thee met een fruitige bessenmix en kruidige kaneel. Aldus de verpakking. Ik moet heel eerlijk zijn dat ik niet zo heel erg weg was van deze smaak. Ik weet niet helemaal waar dat aan lag, maar het was het gewoon net niet voor mij. Later heb ik deze thee gemixed met een losse, groene thee waardoor hij net iets lichter en lekkerder werd. Toch is dit niet mijn favoriete theesmaak en valt hij mij een beetje tegen.
Laat ik deze post eindigen met een wat positiever bericht. De laatste smaak die ik probeerde was de smaak Honeybush. Honeybush is een theesoort die erg lijkt op Rooibos. Ik moet dan ook heel eerlijk zeggen dat ik eigenlijk nooit echt duidelijk wist wat het verschil was tussen deze twee thee soorten. Na het proeven van de pure honeybush thee, proefde ik toch een heel duidelijk verschil met gewone rooibos. De honeybush is een stuk zachter, voller en milder van smaak dan rooibos. Ook is hij iets zoeter op een hele frisse en vriendelijke manier. Mocht je niet een hele grote rooibos fan zijn, dan zou het zomaar kunnen zijn dat je Honeybush wel lekker vind. De hele typische rooibos smaak proef ik namelijk niet.
Zowel honeybush als rooibos is van nature cafeïne vrij en is dus ideaal om ’s avonds te drinken of juist de hele dag door. Bovendien zou honeybush helpen tegen hoesten, de bloeddruk verlagen en helpen tegen overgangsverschijnselen. Niet dat ik het nodig heb; maar doe mij nog maar een kopje!
Bedankt Simon Lévelt Enschede voor het beschikbaar stellen van weer een aantal smaken om uit te proberen.
Houden jullie van Rooibos thee? en wisten jullie het verschil tussen Honeybush en Rooibos?
lekker! Ik varieer ook vaak met mijn thee smaken, maar om eerlijk te zijn zijn het meestal de voorverpakte thee die ik meeneem. De japanse kers lijkt mij héél erg lekker.